شاید کمتر کسی است که با نام اشو آشنائی نداشته باشد اما این موضوع که اشو چگونه زیسته کمتر مورد توجه قرار گرفته است او را چه می‌توان نامید انسانی متعالی بوده یا دیوی شهوت‌ران، مرتاضی محو در مراقبه یا عیاشی جاه‌طلب. به تدریج در سلسله مقالاتی سعی بر آن داریم زوایای زندگی اشو را مورد بررسی قرار داده تا پاسخی منصفانه به این پرسش‌ها دهیم...
«اشو» در یازدهم دسامبر 1931 در شهر «کوچ وادا» در ایالت «مادیاپرادش» هندوستان بدنیا آمد. نام پدری اشو، «راجنیش» و کنیه‌اش «باگوان» بوده است و در ابتدا توسط پیروانش «باگوان شری راجنیش» نامیده می‌شده است (شری به معنای مقدس و بزرگ و باگوان به معنای سرور است). در ﮊانویه سال 1989 اشو از پیروانش خواست تا وی را «اشو راجنیش» بنامند. واﮊه «اشو» به معنای «شخص متبرک و ملکوتی» اشو در اقدامی دیگر در سپتامبر سال 1989، واژه «راجنیش» را نیز از نام خود برداشت، چرا که واژه راجنیش برگرفته از مذهب هندو بوده و اشو نمی‌خواست که نمایانگر فرقه یا آیین ویژه‌ای باشد.
در حقیقت، اشو به هیچ سنتی دلبستگی ندارد. همان گونه که خود در این باره می‌گوید: «من سرآغاز یک آگاهی سراسر تازه هستم. خواهشمندم مرا به گذشته مرتبط نسازید؛ گذشته حتی ارزش یادآوری هم ندارد» اشو در سال‌های آخر عمرش به شکل مداوم ادعا می‌کرد به هیچ دین و فرقه مذهبی وابسته نیست. وی مدعی بود در 21 مارس 1953 در سن 21 سالگی به مقام معنوی شامخی در هندوئیزم به نام «سامادهی» یعنی یگانگی با هستی رسیده است.
بعد از این تاریخ وی فوق لیسانس خود را در رشته‌ی فلسفه از دانشگاه «سوگار» هند دریافت کرد و گفته شده مدتی در دانشگاه «جبل پور» فلسفه درس داده است. در همین سال‌ها به نقاط مختلفی از هندوستان سفر کرد در اواخر دهه 1960 میلادی عنوان داشت روش خاصی برای مراقبه و مدیتیشن ابداع کرده و آن را «مدیتیشن داینامیک» یا پویا نامید. اشو می‌گوید: «بار سنت‌های تاریخ گذشته و تشویش‌های زندگی نوین به قدری بر دوش انسان امروزی سنگینی می‌کند که او پیش از اینکه به حالت آرامش و بی‌ذهنی مراقبه دست یابد مجبور است به یک پاکسازی گسترده تن دهد.»
او تصویر ذهنی خویش را از انسان ایده‌آل ارائه داد و آن را زوربای بودائی نامید که به خوبی نشان‌دهنده دیدگاه وی می‌باشد. «زوربا» (زوربا : اسطوره لذت طلب یونانی) یعنی شخصیتی که اهل خوشگذرانی‌های دنیوی است و «بودا» نمایای از معنویت در روش وی است این همان دیدگاه اشو نسبت به معنویت است یعنی نگاه روحانی به خوشگذرانی‌های جنسی.
وی از تعابیری مانند «دیدار زمین و آسمان، دیدار مرئی و نامرئی، دیدار قطب‌های متضاد.» برای تبئین اهداف روش خود استفاده می‌کرد.
اشو از سال 1963 برای سخنرانی و تبلیغ به نقاط مختلف هند مسافرت کرد. در سال 1974، مرکزی در شهر «پونا» هند تاسیس کرد این زمان مصادف با عصر گرایش جامعه غرب به معنویت‌هایی جدیدی بود که در کنار ادیان مطرح می‌شد جریان اشو از این اقبال جامعه غرب بی‌نصیب نماند افرادی از کشورهای مختلف برای آموزش مدیتیشن اشو به آشرام وی آمدند. وی همچنین مدعی بود روش جدید درمانی را بر پایه تمرینات، مدیتیشن و مراقبه به وجود آورده است.
یکی از مقاطع مهم رشد گروه اشو، مهاجرتش به آمریکا در سال 1981 بوده است. شروع سفرش به آمریکا، با عنوان درمان آغاز شد اما با مساعد یافتن فضا تصمیم گرفت در ایالات متحده بماند. به تدریج کار وی که مبتنی بر ارضاء امیال جنسی جسمی با به عنوان تجربه های روحانی بود بالا گرفت و مریدانی پیدا کرد مریدان اشو را «سانیاسین»(Sannyasins) می‌نامیدند با پول سرشار از کلاس‌ها و کمک پیروان آنها زمین بزرگی در نقطه‌ای دورافتاده در ایالت «اورگون»، خریداری و در مدت 4 ماه با کار شبانه روزی و صرف میلیون‌ها دلار پول پیروان، دهکده‌ای به نام «راجنیش پورام» (Rajneeshpuram) در آنجا بنا نهادند.
شهرت اشو به طور روزافزون در آمریکا افزایش می‌یافت و سیل افراد از دورترین نقاط این کشور به سوی «راجنیش پورام» که به عنوان یک مرکز معنوی شهرت یافته بود، سرازیر شد.
بسیاری از مردم محلی احساس خطر کردند و از ایجاد چنین مرکزی در بین خودشان خشنود نبودند. محل مورد نظر آنها تقریباً نیمه بایر بود و اخذ مجوزهای ساخت و ساز زمان زیادی می‌گرفت پیروان اشو بدون کسب مجوز ساختمان‌هایی در مزرعه برپا کردند اما مقامات رسمی، از این ساخت و سازها جلوگیری کردند در واکنش به این مسئله ساختمان های دولتی به آتش کشیده شد. از این تاریخ به بعد رسوائی های بسیاری رخ می دهد که زوایای جدیدی از چهره اشو و مدیتیشن خاصش نمایان می‌کند در مطالب آینده آنها را بررسی می‌کنیم.
منبع:دیده بان
مهشید